Matchguns MG-1, MG-2, MG-4

Forum eportal / Strona: omnie.php

Zacznę od nietypowego dla działu modelu, ale nie można go pominąć, bo dla niego pożegnałem się ze Steyrem LP-10, po którym zresztą żal szybko minął, z racji większej wygody przy strzelaniu z następcy.

A więc pierwszy z włoskiej rodziny Cesare Moriniego: Matchguns MG-1.

Kilka zalet, których się zdążyłem dotąd dopatrzeć:
- absolutnie idealna rękojeść: zarówno pod względem trzymania, jak i kierunków regulacji. Trzymanie Steyra LP-10 to jak trzymanie trzonka od młotka w porównaniu.
- ciśnienie robocze zbiornika - 250 atm, bez manometru wprawdzie, ale jest sprawnie działający mechaniczny wskaźnik konieczności wymiany zbiornika.
- minimalnie większy odrzut niż przy LP-10, ale nie mający żadnego wpływu na efekty na tarczy.
- odchylane żerdzie z ciężarkami, które są umieszczone poniżej osi nadgarstka, co w moim odczuciu pomaga trzymać pistolet w osi, bez przechylania na boki.
- bardzo przyjemnie pracujący i w pełni regulowany spust.

Jak mi jeszcze coś przyjdzie do głowy to napiszę, tymczasem zdjęcia:

Kufer jest dość wielki, dwa razy wyższy od pistoletowego…

Tak więc zawartość jest rozłożona dość swobodnie i jest miejsce na dołożenie akcesoriów, śrutu, drugiego śniadania….

No i koniec pisaniny, oglądanie:

Na początku jednak w mojej szafie na broń zagościł ten model: MG-2 w kalibrze .22 LR.
Kupiłem go ze świadomością, że nabywam niesprawną broń, z bliżej nieokreślonymi kosztami naprawy, jedynie przebieg miał być zerowy, bo został potraktowany jako zasobnik części zamiennych, ale korespondencja z panem Stefano Calzetti przez maila ze strony fabrycznej MG sprawiła, że w ciągu kilku tygodni otrzymałem brakujące części, zamontowałem i mogłem się już mierzyć z tarczą na 25m

Tak przy okazji, dla ukazania tematu podejścia do broni sportowej, w Polsce i w Europie: dostałem propozycję, żeby w celu naprawy wysłać do nich ten pistolet, korzystając z kuriera UPS i nadając paczkę jako „sport device” ( urządzenie sportowe). Pan Stefano był miły wspomnieć, że „oni tak często praktykują w Europie”.
No to sobie pomyślałem: oj, szczęśliwy i naiwny człowieku, gdzie Europa a gdzie Polska? Toż przecież nasi carabinieri za takie dictum wsadziliby mnie do puszki prędzej niż Ty wypiłbyś swoje espresso…

No ale nic – stanęło na przysłaniu kilku nieistotnych w rozumieniu UoBiA części, no i własnoręcznej mojej pracy przy ich wymianie.

Efekt: pełne zadowolenie ze strzelania, tylko strzelec jeszcze się musi poprawić do możliwości narzędzia ( „sport device” )

Ciekawostka: kurek opada na iglicę z góry, zaś naboje ładuje się „gęsiego” w ilości 5 szt, do rurowego magazynka, który trzeba następnie wsunąć od przodu pod lufą. W momencie wsunięcia i zatrzaśnięcia się magazynka, pierwszy nabój już z niego wyskakuje i leży na rynience, która poda go do góry w momencie przeładowania pistoletu, dlatego w razie ewentualnego rozładowania przez skończeniem amunicji, trzeba wyciągnąć magazynek i pozwolić wysunąć się też temu „pierwszemu z kolejki”.

No i ostatni mój nabytek (oczywiście mam nadzieję, że tylko w sensie daty kupna, a nie że ostatni mój pistolet w ogóle..) – MG-4 .32 S&W Long.
Jest to jedyny mój pistolet zakupiony jako nowy, ale za to mam przynajmniej fabryczny kuferek, wycior i komplecik kluczy, czego nie było przy MG-2 z racji okoliczności zakupu, oraz – co zapewne dość ważne w centralnym zapłonie – nową lufę.

Wybrałem go ze sklepu "4shooter" w sobotę 15 maja, jadąc przez Warszawę na ZKS, gdzie odbywała się druga runda Mistrzostw Polski Grupy Powszechnej, w danym dniu strzeliłem pneumatyka i boczny, dzięki pomocy kolegi TWE, który sędziował na osi karabinowej, udało się załatwić stanowisko na osi dla przestrzelenia, a w niedzielę już strzelałem z niego konkurencję Pcz 30, zajmując dziewiąte miejsce, co uważam za udany debiut na GP

Wagowo – oczywiście ciut cięższy niż MG-2, ale już reszta taka sama – ta sama świetnie leżąca rękojeść ( tą samą uwagę co przy MG-1 odniosłem do LP-10, mogę teraz przypisać do Pardiniego…. ), te same regulacje, i taki sam nietypowy sposób ładowania, ale już łatwiejszy ze względu na większe naboje…

Uwaga: jest to chyba jedyny pistolet na świecie, z którego można ostrzelać cel za pomocą magazynka: w trakcie ładowania nieuważne naciśnięcie dźwigni trzymającej naboje w rurze i SRUUU…. lecą wszystkie w kierunku gdzie był skierowany magazynek….

Jedyne do czego mogę się przyczepić: skoro zamek wymagał zwiększenia wagi, można było to zrobić ładniejszymi w formie ciężarkami, niż te przykręcone po bokach, w dodatku odcinającymi się jasnym kolorem na tle czarnego zamka.

No ale nic, zrobi się coś ładniejszego przez zimę…